یكي از برنامه هاي اصلي بهداشت حرفه ای , مطالعه شرايط نامناسب محيط كار يا به عبارتي بررسي و شناسائي عوامل زيان آور محيط كار است . عوامل زيان آور محيط كار به 4 دسته عمده تقسيم مي شود :
الف ) عوامل فيزيكي زيان آور محيط كار مانند صدا و ارتعاش , گرما , سرما , روشنائي , فشار , پرتوها و ….
ب) عوامل شيميائي زيان آور مانند مواد شيميائي سمي كه برخي بيماريها و مسمويتهاي شغلي را سبب مي شوند.
پ)عوامل بيولوژيكي زيان آور شامل ويروسها , باكتريها . انگلها , ريكتزياها و قارچها
ت) عوامل ارگونوميك زيان آور مانند وضعيت نامطلوب بدني در هنگام كار , وارد شدن فشار بيش از حد بر روي اندامي خاص , نبود تناسب جسماني و رواني ميان انسان و كار و …
هر يك از عوامل ياد شده اگر از حد تحمل فيزيو لوژيك بدن انسان پيشي گيرد , عوارض و آسيبهايي را ايجاد خواهند نمود . در بهداشت حرفه اي عمده كوشش ها بر ارزيابي اين عوامل , اندازه گيري آنها و در صورت نياز كنترل آنها مي باشد .
نگهداری و بهبود حداکثر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی کارکنان مشاغل مختلف از طریق پیشگیری از خطرات تهدیدکننده سلامت کارگران، مطالعه شرایط نامناسب محیط کار و اثرات سوء آن بر تندرستی آنان است.
کارشناسان بهداشت حرفه ای که در این زمینه فعالیت دارند، با شناختی که از محیط کار، فرایندهای کاری، خطرات و عوامل زیان‌آور محیط کار، و نیز تأثیراتی که این عوامل بر سلامت شاغلین می‌گذارند، از طریق بررسی، ارزیابی، اندازه‌گیری وکنترل عوامل زیان‌آور محیط کار، درصدد سالم‌سازی و بهسازی محیط کار برمی‌آیند؛ بنابراین از این طریق باعث کنترل بیماری‌ها، عوارض و آسیب‌های شغلی و در نهایت تأمین سلامت شاغلین می‌گردند.